Dziecinne. Żeby móc wychowywać własne dzieci, rolnik z Podlasia płaci byłej żonie 100 tys. zł rocznie. Pół roku szkolił "umiejętności taty" pod okiem psychologów. Dokonał cudu -wywalczył opiekę! Nie na długo... Kolejny sąd zabiera się do sprawy po swojemu. Nie da tej rodzinie ukraińska! Jesteś nikim! - wydziera się Alicja, rzucając obelgi w stronę Gali, miotając się po własnym domu w Dziecinnem. Scena ma miejsce w maju 2006 r. Wszystkiemu szeroko otwartymi oczami przygląda się mała Milenka, jej córka. Alicja wybiega z domu, mała chce iść z nią. Nie rozumie, co się dzieje. Alicja wykrzykuje najokropniejsze przekleństwa, nie oszczędza rywalki: - Tfu szmato z Ukrainy ty! Wszystkie k..., wszystkie dziwki, wszyscy na Ukrainie mieli cię, nikim jesteś! Kim ty tu jesteś? Masz jakieś prawa? Możesz leżeć i nogi rozkładać!Nerwy jej całkiem puściły. Tak samo jak tydzień wcześniej, kiedy zwyzywała męża przy innych rodzicach, czekających na swoje dzieci wracające ze szkolnej wycieczki. Ze 40 osób kręciło się bezradnie, udając że nie słyszy tej rynsztokowej awantury. Ale nie sposób było nie Co tam, ludzie się kłócą. Bywa - bagatelizuje upokorzony publicznie mąż, Stanisław. - Ale jak żyję nie słyszałem, żeby matka sprzedała własne dzieci. A moja była żona tak zrobiła.... - zdobywa się na się domek z kartWalka Stanisława Nikonowicza, rolnika spod Bielska Podlaskiego, o prawo do opieki nad dziećmi przypomina film "Tato". Nawet go przerasta. W "Magazynie" sprzed tygodnia opisaliśmy jak poznał swoją żonę dzięki anonsowi w gazecie, jak szybciutko urodziła im się trójka dzieci: Przemek, Bartek i Milenka. Jak dorabiali się wielkiego majątku (200 hektarów z hodowlą krów, przynoszące krociowe zyski) i oddalali od siebie. Stanisław zapracowany, zabiegany, zszokowany, że żonie brakowało tylko ptasiego mleka, a jednak zdradzała go (np. z zatrudnionym dla niej, osobistym masażystą!) i nie opiekowała się dziećmi (tylko wynajęte gosposie). Alicja z kolei zarzucająca mężowi, że był zbyt związany z rodzicami, "nieodpępowiony". Różnie opisują też moment odejścia Alicji z domu. Ona mówi, że uciekła do Warszawy, bo było już nie do wytrzymania, a on - że uciekła, owszem, ale z bogatym biznesmenem i jego toyotą. W trakcie separacji Stanisław zbliżył się do gosposi - Ukrainki Galiny Kuryszczuk. Dzieci też ją polubiły. A biologiczna matka... zrzekła się praw do nich! W marcu 2005 r. podpisała u notariusza oświadczenie, że "opiekę nad dziećmi będzie sprawował mąż zarówno przed rozwodem, jak i po". Dziś twierdzi, że nie wiedziała co własne dzieciA jednak Alicja długo i gruntownie negocjowała w tym czasie podział majątku u notariusza. Targowała się zajadle o każdą złotówkę, o każdą piędź ziemi. Sprawę komplikował fakt, że rozstając się, nie mogli po prostu sprzedać wielkiego gospodarstwa w Dziecinnem i podzielić się pieniędzmi, musieliby bowiem zwracać wzięte na nie dotacje. Stanisław jest związany z ojcowizną. Tutaj chce pozostać. Z dziećmi. Od razu założył więc, że spłaci żonę. Punktem wyjścia była wycena, jakiej dokonali sami. Stanisław oszacował swój majątek na Podlasiu na 1 mln 100 tys. zł, a Alicja na 1 mln 400 tys. Z kolei majątek Alicji na Mazurach jej mąż uważał za cenniejszy, a ona - za wart mniej. Do aktu notarialnego "żydowskim targiem" przyjęli wartość średnią - 1 mln 270 tys. zł. Alicja walczyła jak lwica. Oświadczenie, że zrzeka się praw do dzieci podpisała dopiero, gdy czuła się całkowicie zabezpieczona. Na mocy umowy Stanisław zobowiązał się do spłacenia jej 710 tys. zł (w ratach; a obecnie jest na etapie spłacania ponad 100 tys. zł rocznie!). I spłaca. Potrąca jednak 8 tys. zł rocznie na konto alimentów na rzecz i przekupywanie świadkówPo załatwieniu sprawy majątku, mając przy sobie dzieci, Stanisław odetchnął z ulgą i wystąpił o rozwód bez orzekania o winie. Jednak nie poszło mu łatwo. Wręcz przeciwnie. Teraz dopiero zaczęło się piekło, bo Alicja gwałtownie zmieniła zdanie i ani na brak winy, ani na oddanie mężowi dzieci zgodzić się już nie chciała. Na czas trwania procesu sąd umieścił dzieci przy ojcu. - Pracuję w polu, dzieci są z gosposią, a ona przyjeżdża i bierze je bez pytania. Wracam, dom pusty, odchodzę od zmysłów! - opowiada Stanisław. - Milenki nie oddała mi po wakacjach, zapisała ją do szkoły na Mazurach. Odbierałem ją z policją. Wzywaniem policji kończyła się każda wizyta. Aż kamery zainstalowałem przed i pół roku sądowych zmagań obfitowało w takie pyskówki, jak opisaliśmy na wstępie. Ich świadkami były dzieci, ich nauczyciele ze szkoły w Boćkach i Jak się wyprowadzała, to dziwnym trafem dom mi się zapalił... Raz cieliła się krowa, poród był ciężki, wszyscy byliśmy zajęci, więc ona w tym czasie wpadła do domu, zabrała dzieci i wywiozła je. Podczas gdy ich szukaliśmy zgłosiła policji, że znalazła je porzucone bez opieki - mówi zrewanżowała się - zgłosiła pobicie. Po skierowaniu ją na obdukcję okazało się, że ból nie jest po urazie, to schorzenie kręgosłupa. W sądzie na raz toczyło się kilka spraw byłych małżonków. Alicja walczyła o dzieci, a jednocześnie były sprawy karne (np. przeciwko niej o naruszenie miru, znieważenie itp.) oraz o solidarne spłacanie zaciągniętych kredytów w sumie na około 600 tys. zł. Tę sprawę, toczącą się przed mazurskim sądem, Stanisław przegrał w pierwszej instancji. Odwołał się i przygotował już solidnie. Miał taśmę nagraną w Niemczech, na której koronny świadek Alicji, a były pracownik Stanisława, szukał pracy u wspólnego znajomego i chwalił się "jak to załatwili" Stanisława. Wygadał się, że Alicja zapłaciła mu za korzystne dla niej zeznania! W zamian miała świadczyć przeciwko Stanisławowi w sprawie o nadgodziny. Dwum innym pracownikom miała ofiarować po 2 tys. zł w zamian za zeznania. W pierwszej instancji niespodziewanie przyszła jej w sukurs pracownica jednego z bielskich banków, twierdząc w sądzie, że Stanisław ubiegał się o zwolnienie byłej żony z obowiązku spłat. - Zrobiła to z zemsty, bo odkryłem, jak systematycznie okradają mój rachunek, podbierając co miesiąc drobne kwoty, niby odsetki karne. Została wyrzucona z pracy, a ja zdemaskowałem całą intrygę w sądzie - mówi kilku rozprawach apelację wygrał. Był bliski bankructwa. Skupić się na pracy nie mógł, bo raz po raz, po donosach "życzliwej" nękały go kontrole: a to inspekcja pracy, a to straż graniczna, a to wojewódzki wydział zatrudnienia. Gala została deportowana na się cud, ojciec wygrałGdy wróciła, stała się otuchą dla Stanisława w tych trudnych czasach. A jej córeczka Krysia - najbliższą przyjaciółką Mileny. Tej bliskości nie może darować im Alicja, zarzucając sąd pismami. - Czy ona będzie dobrą matką? Przecież to tylko Ukrainka - nie kryje się nawet ze swoimi uprzedzeniami. - Nikt mi nie wmówi, że zakochała się w 10 lat starszym facecie. Jest wyrachowana, robi to dla jego pieniędzy. Po pierwszej opinii biegłych psychologów z Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego w Białymstoku szala przechylała się na stronę Alicji. Dzieci nie były związane z zapracowanym tatą. Ojciec był niezaradny wychowawczo. Gdy tylko to przeczytał, łuski z oczu opadły. Zrozumiał, że skrzywdził swoje dzieci i postanowił odzyskać ich zaufanie. Porządnie się za siebie wziął. Przez pół roku jeździł na kursy pedagogiczne do białostockiej poradni i powolutku, krok po kroku, wcielał w życie to, czego się nauczył. Alicja uważa, że zrobił to tylko "pod publiczkę". Z drugiej opinii, wydanej przez augustowski RODK, wyłania się zupełnie nowy obraz rodziny. Przede wszystkim nieprawidłowa postawa matki-manipulatorki. I głęboko skrzywdzone dzieci: Przemek odepchnięty przez mamę, a Bartek i Milena emocjonalnie rozdarci pomiędzy rodziców. Sąd Okręgowy w Białymstoku, wydając w końcu wyrok w kwietniu 2007 r. wziął pod uwagę zmianę ojca na plus i to jemu powierzył władzę rodzicielską, ograniczając ją matce. Może ona zabierać dzieci co drugi weekend, pierwszy tydzień ferii zimowych i w sumie miesiąc wakacji. Święta też są podzielone. Koszmar od nowaAlicja uważa, że sąd odebrał jej dzieci nie dlatego, że zrobiła coś złego, ale dlatego, że "nie potrafili się dogadać". Zero refleksji. W listopadzie 2007 r. wniosła do sądu rodzinnego w Bielsku Podlaskim o zmianę niekorzystnego dla niej wyroku. - Ja chcę tylko odzyskać swoje dzieci. Mam 36 lat. Mam zaczynać od nowa? Zakładać nową rodzinę? Rodzić nowe dzieci? - denerwuje się Alicja. - W czym ja jestem od niego gorsza? To on musi być szczęśliwy i bogaty?! A ja?!W jej chaotycznym monologu dzieci schodzą na plan dalszy. Skupia się na pieniądzach: - On zaniżył kwotę majątku, który według mnie wart był 2,5 mln zł. Za jedną działkę bym teraz wzięła 1,2 mln! Ja sprzedałam 2,5 ha swojej ziemi. Teraz bym za to kupiła dwa domy. Zainwestowałam w jego firmę i teraz nic z tego nie mam. Dołożyłam do tego interesu 1,5 mln zł - wylicza naprędce. - Zostało mi mniej niż miałam jako panna i teraz muszę dorabiać, żeby jakoś żyć. Alicji najwyraźniej nie wystarcza blisko 10 tys. zł miesięcznie... Przyzwyczaiła się do wysokiego standardu życia. Kończy studia prawnicze. Podróżuje, chciałaby zabierać dzieci na zagraniczne wakacje. Stanisław i Gala niedawno pobrali się. Remontują dom. Nad biurkami w pokojach chłopców w Dziecinnem wiszą dyplomy za taniec towarzyski, na półkach - rakietki do ping-ponga i Tato nie musi pomagać mi w lekcjach, bo ja wszystko wiem - śmieje się Przemek, lider matematycznego konkursu "Kangur". Względny, odzyskany wielkim wysiłkiem i okupiony pieniędzmi spokój tej rodziny wisi na włosku. Sędzia z Bielska przyjął bowiem sprawę, choć nie wynikły żadne nowe okoliczności. A nawet postanowił na nowo zbadać, kto ma tu rację i skierował wszystkich na ponowne badania psychologiczne. Jeżeli Stanisławowi, który poskarżył się na asesora, nie uda się przenieść sprawy do innego sądu, znowu zacznie się bezpardonowa walka...Imię żony Stanisława zmieniliśmy.